Subsidiemogelijkheden

Toekenningen

Toekenningen toolkit

Ontdek

Actueel

Publicaties

Contact

Vacatures

Vertalingendatabase

Het Nederlands Letterenfonds kent verschillende soorten subsidies toe. Op deze pagina wordt een overzicht gegeven van alle bestaande regelingen, waarbij steeds wordt aangeven wanneer de aanvraag moet worden ingediend, wie kan aanvragen en waarvoor.

Subsidies

Bekijk welke programma's het Nederlands Letterenfonds organiseert

Programma's

Prijzen voor het werk van literair vertalers en schrijvers

Literaire prijzen

Verruil voor enige tijd je werkplek voor een nieuwe omgeving

Residenties

Het Nederlands Letterenfonds kent verschillende soorten subsidies toe. Bekijk hier een greep uit recentelijk toegekende subsidies.

Vind hier het laatste nieuws en schrijvers aan het woord.

Ontdek wie we zijn en wat we doen

Over het fonds

Direct antwoord op onze meest gestelde vragen

Veelgestelde vragen

De medewerkers van het fonds, de Raad van Toezicht en de Raad van advies

Ontmoet de organisatie

Download hier onze laatste publicaties, zoals het beleidsplan en jaarverslagen

Vind hier onze openstaande vacatures

Kom in contact

Asset

Assets

De Engelse vertaling, door Michele Hutchison

De Oekraïense vertaling, door Jaroslav Dovhopolyy

De Russische vertaling, door Anna Sidorova

De Duitse vertaling, door Ruth Löbner

De Franse vertaling, door Daniel Cunin

Vertalingen

Laïla Koubaa (1977) is de dochter van een Tunesische vader en een Belgische moeder, en groeide op in het Vlaamse Eggewaartskapelle. Ze haalde haar master in de Oosterse Talen en Culturen en volgt momenteel een academische opleiding Beeldende Kunsten aan LUCA, School of Arts in Gent.In haar debuut Azizi en de kleine blauwe vogel (Book Island, 2013) vertelt Koubaa het verhaal van de kleine Azizi, die een blauwe vogel achternagaat. Het verhaal van Azizi kreeg vorm tijdens ontstond tijdens de Jasmijnrevolutie in Tunesië in 2011. Het werd vertaald in het Engels, Frans, Deens en Chinees. Daarna volgde Hoger dan de bergen en dieper dan de zee (Uitgeverij Vrijdag, 2015) vertelt ze het verhaal van Monji, die als arbeidsmigrant in de jaren zeventig vanuit Tunesië naar Europa vertrekt.Tijdens haar residentie in Amsterdam werkt Koubaa aan de graphic novel Tot aan de overkant, in samenwerking met illustratrice Anneka Robeyns. Hierin volgen we Layla, een Midden-Oosterse journaliste en keramiste, die tijdens een reis naar Tunesië geconfronteerd wordt met de dood van haar moeder en een magisch dagboek dat haar meevoert naar het verleden.Daarnaast zal Koubaa verderschrijven aan Kortverhalen over het slapen gaan en verzorgt zij lezingen en workshops, onder andere bij Atheneum Boekhandel Spui. Daar geeft ze workshop rond haar nieuwste boek Emile, de prins van het licht (De Eenhoorn, 2024), waarin kinderen kennismaken met het leven en werk van kunstschilder Emile Claus.<h2>Over de residentie</h2>Jaarlijks wisselen de Vlaamse literaire organisatie Passa Porta en het Nederlands Letterenfonds een auteur uit voor een verblijfsmogelijkheid in België en Nederland. Passa Porta selecteert een Vlaamse auteur voor een residentie in Amsterdam en het Nederlands Letterenfonds selecteert een Nederlandse auteur voor een residentie in Brussel. Vlaamse auteurs kunnen hun belangstelling voor een verblijf in Brussel rechtstreeks kenbaar maken bij Passa Porta.Eerdere Vlaamse residenten in Amsterdam waren onder meer Lies Van Gasse, Jeroen Olyslaegers, Maud Vanhauwaert, Tom Struyf, Roderik Six, Peter Terrin, Anne Provoost, Saskia de Coster, Max Greyson, Rudi Meulemans en Bart Meuleman.<h2>Lezingen en workshops</h2><ul><li>9 juli, 15.00: <a href="https://athenaeumscheltema.nl/agenda-spui/workshop-bootjes-vouwen-voor-emile-de-prins-van-het-licht-kinderevenement?_gl=1*lq8g8p*_up*MQ..&amp;gclid=CjwKCAjwi-DBBhA5EiwAXOHsGZz7DRKxIDfPAxRU8iDD4i0PzN25ipPp3UM9P0eOfvAcAyLHY9FqPhoCCJsQAvD_BwE&amp;gbraid=0AAAAA-8LAXhSH1H7GWG246mz2dC2gQ23q">Workshop bootjes vouwen voor Emile, de prins van het licht</a> bij Athenaeum Boekhandel Spui.</li><li>22 juli, 10.00-11.00: <a href="https://oba.nl/nl/agenda/avontuurlijk-voorlezen-en-workshop-5-bef67f12-c786-4d9e-bbeb-f7b0622d943c">Avontuurlijk voorlezen en workshop 5+</a> in OBA Javaplein</li><li>22 juli, 12.30-13.30: <a href="https://oba.nl/nl/agenda/avontuurlijk-voorlezen-en-workshop-5-e9074841-bad7-4f40-8b1f-616b98317087">Avontuurlijk voorlezen en workshop 5+</a> in OBA Duivendrecht</li><li>25 juli, 10.00-11.00: <a href="https://oba.nl/nl/agenda/avontuurlijk-voorlezen-5-c9fb22a8-1941-4a73-a51c-db8ae17c9cb1">Avontuurlijk voorlezen 5+</a> in OBA Staatsliedenbuurt</li><li>25 juli, 12.30-13.30: Avontuurlijk voorlezen 5+ in OBA Geuzenveld</li><li>26 juli, 11.00-12.00: <a href="http://oba.nl/nl/agenda/avontuurlijk-voorlezen-5-dba533f5-2b99-4c83-b0fc-13019694b21b">Avontuurlijk voorlezen 5+</a> in OBA Weesp </li><li>26 juli, 14.00-15.00: <a href="https://oba.nl/nl/agenda/avontuurlijk-voorlezen-5-emile-de-prins-van-het-licht-abbba893-9297-4019-87e7-e714c501730b">Avontuurlijk voorlezen 5+</a> in OBA Molenwijk</li></ul>

Meer nieuws

News

Topicals

De Vlaamse kinderboekenauteur Laïla Koubaa verblijft van 1 tot en met 28 juli in de Amsterdamse schrijversresidentie, op uitnodiging van Passa Porta en het Nederlands Letterenfonds. Jaarlijks wisselen deze twee literaire organisaties een auteur uit voor een verblijf in respectievelijk België en Nederland.

Laïla Koubaa als writer in residence in Amsterdam

Kunnen jullie vertellen hoe Utrecht Doventheater ontstaan is?   Boaz: ‘Het was altijd al mijn droom om een ruimte te creëren waar dove acteurs samen nieuwe dingen kunnen maken en groeien. Zelf werk ik als performer, en als externe organisaties mij vragen om ergens te komen optreden dan wordt eigenlijk altijd door de organisatie bepaald wat het kader is waarin je bijdrage moet passen. Je moet voldoen aan de voorwaarden van een festival of theater. Ik dacht dat het goed zou zijn om dat eens om te draaien, en zelf de voorwaarden te scheppen. Er is zoveel talent binnen de dovengemeenschap. Het is mooi dat we nu een plek hebben om samen voorstellingen te ontwikkelen.’ Alicia: ‘Wij worden vaak gezien als mensen met een handicap, en daarom worden we veel gevraagd voor projecten die gaan over inclusie en participatie. Dat is natuurlijk belangrijk. Maar uiteindelijk gaat het erom dat wij een minderheidscultuur zijn, met een eigen taal. En binnen die cultuur is die beperking eigenlijk niet zo van belang, daar spreken we allemaal dezelfde taal. Met Utrecht Doventheater bieden we talenten de ruimte om kunst in gebarentaal te maken.’ Boaz: ‘In de buitenwereld zien mensen gebarentaal vooral wanneer het gaat om het overdragen van informatie. Dit werd goed zichtbaar tijdens de persconferenties in de coronaperiode, waar de informatievoorziening met tolken erg goed geregeld was. Maar daar houdt NGT natuurlijk niet op. Het is een taal die wij, de dovengemeenschap, dagelijks gebruiken, in allerlei contexten. Het is een rijke vorm van communicatie, met een eigen grammatica en manieren van uitdrukken die verder gaan dan woorden alleen. Caroline: ‘Mensen beseffen niet altijd dat je in de NGT ook taalkunst kunt maken. Doof zijn is slechts een deel van onze identiteit, bij ons ligt de nadruk op de taal, op de taal die we delen, op NGT zelf.’   In jullie projectplan staat dat er in andere landen al veel gebeurt op het gebied van performances in Gebarentaal. Zijn er specifieke projecten die jullie bewonderen? Boaz: ‘In Scandinavië zijn er theatergezelschappen voor doven, en zelfs theaters. Dat is indrukwekkend. In Frankrijk is er zelfs een theateropleiding speciaal voor doven en slechthorenden. Vroeger hadden wij in Nederland het Handtheater, een gezelschap van gebarentalige acteurs dat gericht was op doven en slechthorenden. Maar dat is jammer genoeg zo’n vijftien jaar geleden gestopt. Toen ik klein was ging ik daar heel vaak heen en vond het fantastisch, want ik zag veel mensen die voor mij een voorbeeld waren, rolmodellen. Het is tof dat we nu iets soortgelijks kunnen gaan opzetten.’ Hoe zetten jullie de missie van Utrecht Doventheater om in concrete plannen? Alicia: ‘We hebben grote dromen, maar tegelijkertijd moeten we realistisch zijn. In de Nederlandse cultuur is theater in NGT momenteel niet stevig verankerd. Dus we moeten dit van de grond af aan gaan opzetten. Tijdens de eerste fase waar we momenteel in zitten proberen we de drempel zo laag mogelijk te maken, en performers te werven. Het gaat nu vooral over dingen uitproberen en een groepsgevoel creëren. Tijdens de tweede fase willen we naar een voorstelling toe gaan bouwen, en verder professionaliseren.’ Boaz: ‘We hebben een eigen identiteit, en daar willen we voor gaan staan. Dit is ook iets wat we met onze stichting willen uitdragen.’ Kunnen jullie al iets vertellen over de voorstelling waar jullie momenteel mee bezig zijn? Alicia: ‘Over de inhoud mogen we nog niet veel zeggen, maar het plan is om in september tijdens Werelddovendag een korte voorstelling te geven. In januari volgt een grote uitvoering. We hebben overigens wel al een mooie locatie kunnen regelen, want onze voorstelling zal in de Stadsschouwburg van Utrecht te zien zijn. Momenteel proberen we voor die eerste voorstelling een verhaal te ontwikkelen dat goed laat zien wie we zijn en waar we voor staan. Voorwaarde is wel dat de voorstelling niet zal gaan over doof zijn, want dat is al vaak genoeg gedaan. Er zijn zoveel andere aspecten om uit te werken.’ Jullie hebben subsidie gekregen via de regeling Leesbevordering. Op welke manier draagt jullie project bij aan de leesbevordering in Nederland? Alicia: ‘Uit onderzoek blijkt dat kinderen met dove ouders beter leren lezen en schrijven dan kinderen met horende ouders. Het verschil hierbij is dat als je opgroeit met dove ouders, je een goede basis hebt in NGT, of een andere gebarentaal, afhankelijk van waar je woont. Die moedertaal die je dan automatisch meekrijgt van je ouders, maakt dat je ook beter kunt lezen en schrijven in de gesproken taal van het land waar je woont. Dat is dan je tweede taal. Als je ouders horend zijn, beheersen ze meestal geen gebarentaal. Je verwerft dan als doof kind niet automatisch vanaf je geboorte de taal van je ouders. Daardoor loopt je taalontwikkeling dus achter. Bovendien is het cultuuraanbod in gebarentaal zo schaars, dat dove en slechthorende kinderen ook daarin beperkt zijn. Ons doel is eigenlijk dat alle dove kinderen een sterke taalontwikkeling krijgen door ze een zo groot mogelijk aanbod aan taalkunst in NGT te bieden.’ Caroline: ‘Je leert een nieuwe taal door boeken te lezen en naar het theater te gaan. Wij vinden het belangrijk om dove kinderen ook aanbod te geven in NGT. Dat ze in hun eigen taal de mogelijkheid krijgen om te groeien, juist omdat het aanbod nu nog niet zo erg groot is. Gebarentalen kun je niet opschrijven. Cultuuraanbod in gebarentaal is vooral performance kunst: theater, voorgedragen poëzie, storytelling. Wat voor horende kinderen leesbevordering is, is voor dove en slechthorende kinderen naar het theater gaan.’ Kunnen horende mensen jullie voorstellingen eigenlijk ook bezoeken? Boaz: ‘Voor nu is de eerste stap dat de voorstellingen toegankelijk zijn voor doven en slechthorenden, al is natuurlijk iedereen welkom. Het is nog even zoeken hoe we het voor iedereen toegankelijk kunnen maken. Daarmee zijn we aan het experimenteren. Zelf bezoek ik overigens veel gesproken voorstellingen, en dan weet ik ook niet altijd wat er gebeurt. Ik probeer er dan een eigen interpretatie aan te geven. Dat kunnen horende mensen bij onze voorstellingen natuurlijk ook doen.’ In welke zin heeft de subsidie van het Letterenfonds jullie vooruitgeholpen? Alicia: ‘Dankzij de subsidie hebben we de ruimte gekregen om te ademen, en dat heb je hard nodig als je creatief bezig bent.’ Boaz: ‘In het dagelijks leven bevinden wij ons in de horende maatschappij, en dat kost extra energie. Je moet van alles regelen om mee te doen, zoals je tolken. Bij Utrecht Doventheater kunnen performers langskomen en dat allemaal even loslaten. Het project draagt dus niet alleen iets bij op het gebied van kunst en professionalisering, maar ook op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.’ Wat hopen jullie op de lange termijn met dit project te bereiken? Alicia: ‘We hopen theater in NGT weer tot bloei te brengen in Nederland. En dat er meer dove performers zullen komen die elkaar versterken. Ook zou het interessant zijn om een masterclass te organiseren met buitenlandse kunstenaars, zodat we nog meer handvatten krijgen voor in de toekomst.’ Boaz: ‘Het zou ook mooi zijn als we op dovenscholen voorstellingen en workshops kunnen geven en daar echt als rolmodel kunnen optreden. Dat is erg belangrijk voor kinderen en zo weten zij later dat we er zijn en dat ze bij ons terecht kunnen om ook acteur of performer of verhalenverteller etc. te worden.’ Alicia: ‘En dat we natuurlijk overal voorstellingen kunnen geven, in Nederland, en misschien wel daarbuiten. Het kost gelukkig niks om te dromen.’ Het project van Utrecht Doventheater is ondergebracht bij Stichting Theater met Tolk. Zij ontvingen subsidie via <a href="https://www.letterenfonds.nl/subsidies/leesbevordering">de regeling Leesbevordering. </a>Vanaf begin augustus 2025 staat het loket weer open voor aanvragen. In de tweede week van juli worden de nieuwe voorwaarden gepubliceerd op deze pagina.

Lees meer over andere gesteunde projecten

Sinds vorig jaar ontwikkelt Utrecht Doventheater voorstellingen in de Nederlandse Gebarentaal (NGT). Hiermee bieden ze niet alleen ruimte voor een doof publiek, maar ook voor dove performers. Het literaire project ontving vorig jaar steun via de regeling Leesbevordering. We spraken met oprichters Alicia Sort Leal en Boaz Blume (oprichter Eva Prevaes was helaas verhinderd) en zakelijk leider Caroline Smits. ‘Mensen beseffen niet altijd dat je in de NGT ook taalkunst kunt maken.’

‘We hopen theater in de Nederlandse Gebarentaal weer tot bloei te brengen’

Greetje Heemskerk: ‘Het mede mogelijk maken van dat wat gezien, gehoord en gelezen moet worden is inspirerend. Het telkens nadenken over hoe dat nog beter kan ook. Ik dank mijn collega’s, commissieleden, makers, partners in het veld en collega’s van de andere rijkscultuurfondsen voor de fijne samenwerking. Nu is het tijd voor iets anders. Wat dat is weet ik nog niet, maar ik heb er vertrouwen in dat er wel weer iets op mijn pad komt.’Roos Vermeij, voorzitter van de Raad van Toezicht: ‘Greetje Heemskerk heeft een niet te onderschatten rol gespeeld voor de Nederlandse Letteren vanuit verschillende rollen bij het Letterenfonds. We zijn haar dankbaar voor haar belangrijke bijdrage gedurende meer dan twintig jaar. Naast haar expertise en inhoudelijke kennis is ze voor collega’s, partners, de directie en de RvT ook een geweldig aardige en betrokken collega geweest. We wensen haar alle goeds toe, met al het moois wat op haar pad komt.’

Greetje Heemskerk (1961) vertrekt bij het Nederlands Letterenfonds. Zij begon in 2002 als projectmedewerker literaire non-fictie en bekleedde daarna verschillende andere rollen (afdelingshoofd, MT-lid, fondsensecretaris, beleidsstrateeg) binnen het fonds.

Greetje Heemskerk vertrekt bij Nederlands Letterenfonds

De Toneelschrijfprijs 2025 bekroont de schrijver van een oorspronkelijk Nederlandstalig toneelstuk dat in 2024 voor het eerst is opgevoerd. De winnaar wordt bekendgemaakt op 9 september tijdens de Sectorprijzen op het TheaterFestival in Gent, een sprankelende gala-avond voor de Vlaamse podiumkunsten.

De <a href="https://www.letterenfonds.nl/actueel/jury-toneelschrijfprijs-2025-bekend">jury van de Toneelschrijfprijs 2025 </a>bestaat uit Els Van Steenberghe, Nina van Tongeren en Thomas Lamers. Zij selecteerden uit liefst 97 inzendingen drie onderscheidende toneelteksten met een eigen verhaal, stem en stijl die tussen 1 januari 2024 en 31 december 2024 voor het eerst zijn opgevoerd in de Lage Landen.Dat betekent 97 potentiële huizen om in te wonen. Want ‘dit is een tekst waarin je zou willen wonen’ dreef boven alle criteria uit tijdens de finale juryvergadering op een idyllisch mooie plek in een statig grachtenpand te midden een zonovergoten Amsterdam. De jury zocht naar een oorspronkelijke, unieke tekst die perfect onvolmaakt is én die in elk woord urgentie uitademt. Een tekst waarvan elke letter en elk leesteken een ode aan het schrijven is.  Zo veel toneelteksten mogen lezen, voelt als het maken van een wereld- en tijdreis tegelijkertijd. Je leeft mee met ex-drugsdealers, bijna-moeders, projectontwikkelaars, vrouwen die rechtkrabbelen na minstens een ervaring met grensoverschrijdend gedrag, mensen in oorlogsgebied, huizen met sprekende muren, de boerenstiel, de uitvaartsector. Je ontmoet Schopenhauer, Ifigineia, Lou Reed, Laurie Anderson, James Ensor en Tupac Shakur.Je vliegt mee naar Japan, Alabama of India. Je voelt bodemloze eenzaamheid, groots geluk en allesverterende machtsgeilheid. Je waant je even miljonair, dictator of een zielloze Faust. En na elke trip kijk je een beetje buiten adem uit het raam en je merkt dat niet de wereld veranderd is maar jij. Je blik op de wereld is weer wat rijker, kritischer, zachter, speelser.

97 huizen om in te wonen

Het schrijven is een onderschat beroep, stelde een van de juryleden. De gelezen 97 teksten bewijzen hoe betekenisvol schrijven is. Drie teksten belichamen evenwel de absolute kracht van het schrijven als kunst, als statement, als noodzaak, als spel, als ontmoeting, als houvast, als veilige thuis in stormachtige tijden. De inzendingen staan hieronder alfabetisch gerangschikt op de voornaam van de auteur, telkens met een fragment uit de tekst en een citaat uit het juryrapport.

Maak kennis met de genomineerden

‘Ik wilde hier enkel vermijden dat ik net als vorige keer op mijn eentje Instagram voor alle taarten en cakes!!!’ (p7) / ‘dat loop ik de hele tijd tegen anderen te zeggen, als leraar en coach: geloof in jezelf, wees jezelf, zorg voor jezelf, neem de tijd voor jezelf, wees niet zo streng voor jezelf. Maar wat betekent dat?! (…) Ik weet totaal niet wat dat betekent! Ik weet totaal niet meer wie ik ben!’ ‘Doe dat niet!’, denk je tijdens het lezen van de eerste pagina waarop meteen duidelijk is dat je in een ogenschijnlijk banale WhatsApp-conversatie bent beland. Maar Verbeke weet donders goed wat ze doet. Die WhatsApp-conversatie mondt uit in een klasdiscussie tussen ouders over pestgedrag tegenover een jongen wiens telefoon uit het raam werd gegooid. Leerkracht Jasper leidt de discussie op een uiterst sensitieve en effectieve manier die de anderen ‘uitnodigt’ te ventileren op een zo rationeel mogelijke manier. Uiteindelijk kraakt Jasper en vertelt over een gruwelijk uit de hand gelopen date. Verbeke schrijft met een rotvaart. Haar tekst is een ware pageturner. Haar taal lijkt – en is ook – uit de realiteit gegrepen, maar letter voor letter doordacht, waardoor het niet alleen heerlijk leest maar tegelijkertijd grappig, wrang en herkenbaar is. Ze slaagt er feilloos in om de met misverstanden bezaaide spanning tussen twee generaties weer te geven in een tekst die op elke pagina verrast op een volstrekt onvoorspelbare, maar nooit vergezochte manier.

‘Wunderbaum speelt live (online gaat het mis)’ van Annelies Verbeke

‘hier in België kennen ze ons verhaal niet / ze hebben hier geen naam voor wat ik ben / dus misschien ben ik hier ook niets. (….) en je weet: je bent wat je vertelt  / dus je verschuilt je achter  / ik kan je niet vertellen / wat mij nooit verteld is’ Von Winckelmann neemt de lezer bij de hand en leidt deze langzaam zijn tekst, wereld en leven in. Nu hij zelf vader is, is de behoefte naar de verhalen en de roots van zijn vader nog groter geworden. In een bloedmooie en goudeerlijke tekst schrijft hij met de grootste zorg over zijn zoektocht. Hij vindt de juiste woorden om de essentie van een koloniale erfenis en bi-cultureel zijn – met name Vlaams-Indisch – te benoemen. Zijn taal sprankelt voortdurend en is niet gestript van humor. Dankzij die secuur gecomponeerde taal voelt deze uiterst persoonlijke tekst toch aan als een universeel, urgent verhaal dat verdient om veel gelezen en gespeeld te worden.

‘Europese man, een kroniek’ van Carl von Winckelmann

‘(maat 306) Een gedachte: / als de schoonheid al twintig eeuwen op een voetstuk staat / van Ovidius tot Bilthoven – Beethoven / als de schoonheid een kathedraal is waarin / ik woon / als je eeuwenlang gelooft dat er zoiets / bestaat als de schoonheid / schallend als trompetten / gaat de schoonheid dan bestaan? / en overleeft zij dan iedereen die haar omver / wil werpen?’ Men neme het Derde Pianoconcert van Beethoven plus Pygmalion, de Griekse beeldhouwer die verliefd werd op een beeld dat hij zelf gehouwen had, plus de queer levensvisie van David Roos. Zo vreemd deze combinatie lijkt, zo fantastisch werkt ze in de tekst die Roos schreef. Het stuk ontstond al luisterend naar Beethovens Derde Pianoconcert. Elk woord past bij een maat. Dat dit geen bevreemdende en gekunstelde, maar een wervelende, meeslepende, grappige, van urgentie doordrongen tekst (en leeservaring) oplevert, is te danken aan Roos’ sublieme pen. Roos toont zichzelf ten voeten uit als een mens die verlangt naar perfecte liefde en als een schrijver die met zijn in humor, poëzie en verlangen gedoopte pen een uitzonderlijke theatertekst – filosofisch en toegankelijk, esthetisch en entertainend –  componeerde. Geil, grappig en gelaagd!

‘Pygmalion, of de billen van het beeld’ van David Roos

De Toneelschrijfprijs heeft als doel de Nederlandstalige toneelschrijfkunst en de opvoering van Nederlandstalig toneelwerk te stimuleren. De winnaar ontvangt een bedrag van 10.000 euro. De overige genomineerden ontvangen elk 1.000 euro. De Toneelschrijfprijs is een samenwerking tussen Literatuur Vlaanderen, het Nederlands Letterenfonds, de Taalunie en Fonds Podiumkunsten en wordt mede mogelijk gemaakt door deAuteurs en het Lira Fonds. De prijs wordt dit jaar uitgereikt tijdens de Sectorprijzen op het TheaterFestival in Gent.

Over de Toneelschrijfprijs

Voor het eerst ooit wordt de rode loper uitgerold voor de Vlaamse podiumkunsten: de Sectorprijzen zijn een feit! Het TheaterFestival, de Acteursgilde, de Toneelschrijfprijs en de stadstheaters NTGent, KVS en Toneelhuis slaan de handen in elkaar voor een sprankelende gala-avond waarop we het podiumkunstentalent in volle glorie vieren. In een wervelende ceremonie, denk: glitter, spotlights en een tikkeltje Oscar-allure eren we de makers, spelers en schrijvers die het afgelopen jaar de podiumkunsten lieten bruisen. De prijzen voor Beste Acteerprestatie +35, -35, Beste Samenspel, de Toneelschrijfprijs 2025, de Roel Verniers Prijs en een Carrièreprijs worden uitgereikt. De creatieve geesten van WOLF WOLF nemen de curatie van deze avond voor hun rekening en beloven een verrassende én feestelijke invulling die recht doet aan de magie van het theater. En natuurlijk sluiten we de avond stijlvol af met een swingende receptie: een glas in de hand, muziek in de lucht en verhalen die nog lang nazinderen. <ul><li>Locatie: NTGent </li><li>Datum: 9 september </li><li>Uur: 18-19u </li></ul>In samenwerking met Amplo en the mocktailclub. Co-presentatie: Het TheaterFestival, de Acteursgilde, de Toneelschrijfprijs, NTGent, KVS en Toneelhuis.

Uitreiking op 9 september in NTGent

Welke theatertekst wordt uitgeroepen tot het beste Nederlandstalige werk van 2024? De jury maakt vandaag de drie nominaties van de Toneelschrijfprijs 2025 bekend. Alfabetisch gerangschikt op voornaam van de auteur: ‘Wunderbaum speelt live (online gaat het mis)’ van Annelies Verbeke, ‘Europese man, een kroniek’ van Carl von Winckelmann en ‘Pygmalion, of de billen van het beeld’ van David Roos.

Drie theaterauteurs maken kans op de Toneelschrijfprijs 2025

‘Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als vluchteling geboren worden’

Gedicht Marieke Lucas Rijneveld in vijf talen vertaald

Het Nederlands Letterenfonds staat voor vrije meningsuiting en vreedzame uitwisseling van ideeën. Mede daarom lieten wij het gedicht ‘Een krijgzuchtige tijd’ van Marieke Lucas Rijneveld vertalen in het Oekraïens (Jaroslav Dovhopolyy), Russisch (Anna Sidorova), Duits (Ruth Löbner), Frans (Daniel Cunin) en Engels (Michele Hutchison).