Thomése geeft in Schaduwkind eigenlijk maar heel weinig details prijs over de preciese toedracht van de dood van zijn dochtertje. Hij vertelt niet waar Isa aan is overleden of naar welk ziekenhuis zij is overgebracht. Nee, zijn verhaal is een verhaal van zoeken naar betekenis, begrip en houvast na alles wat hem is overkomen. Hij legt daarbij een feilloos gevoel aan de dag voor details die als vanzelf symbolische waarde krijgen.

Neem de eerste zin, drie woorden slechts: ‘Vandaag een schutting geplaatst.’ Geen larmoyante toon, geen gesnotter, maar een strakke notitie die aankondigt dat de schrijver hartstochtelijk op zoek is naar afbakening en begrenzing. Om de wereld, die hij haat, buiten te sluiten. Om zijn eigen wereld te beschermen en binnen te houden. Om controle terug te krijgen in een tijd van absolute onmacht.

Juist die ingehouden toon levert schitterende en tegelijk gruwelijke passages op die niet met droge ogen zijn te lezen, zoals het hoofdstukje ‘Pièta’, waarin Thomése beschrijft hoe zijn vrouw hun dode kindje in haar armen heeft en voor het laatst kan vasthouden: ‘Je maakte haar gereed, want ze ging nu zonder ons, ze moest voor het eerst alleen op reis, ja zo meteen werd ze opgehaald. Je wast haar, je oliede haar huid, je trok haar schone kleertjes aan, tot het klaar was en er niets meer te doen viel voor je. En plotseling waren je armen zo leeg, je tilde het lijkje op en klemde het tegen je aan, zo wiegde je jezelf tot rust.’

Na de dood van Isa is de taal voor Thomése betekenisloos geworden, en stapje voor stapje, woord voor woord moet hij haar opnieuw zien te veroveren. De boeken van Nabokov en Flaubert die hem altijd als schild tegen de werkelijkheid dienden, kan hij niet echt meer begrijpen. Zijn eigen woorden stokken. Thomése voelt zich als iemand die moet vragen naar een onbekende weg. ‘Het is vinden wat niet kon worden gezocht, omdat het pas bestond op het moment dat het gevonden werd. Als ze er is, dan is het in de woorden waar ik ’s nachts op wacht.’ Juist dat voorzichtige, tedere tasten in de taal zorgt ervoor dat Schaduwkind je raakt als een bijlslag tussen je ogen.