(G.A. van Oorschot, 2007, 269 pagina's)

Stephan Enter beschikt, zo bewees hij in zijn vorige twee boeken al, over een zéér fijne pen. Uitgebreid neemt hij de tijd om details in de sfeer, de omgeving en het karakter van zijn personages uitvoerig en sensitief te beschrijven. Geen luidruchtig straatrumoer, opwindend stadsleven van drank, drugs of rock & roll, maar een ijle, ontroerende, nu eens opgewekte, dan weer duistere sfeer treffen we ook aan in Enters nieuwe roman, waarin een aantal scènes uit de jeugd van een intelligente, sensitieve dorpsjongen wordt beschreven.

(G.A. van Oorschot, 2011, 183 pagina's)

Grip is een klassieke psychologische roman over drie mannen en een vrouw, Lotte. Op ingenieuze wijze wordt de lezer de levens van de drie ingetrokken. Vincent en Paul, in de veertig, zijn met de Eurostar onderweg naar Wales, waar Lotte, Martin en hun dochtertje wonen, voor een reünie van hun alpinistenclubje. Tegelijk reist Martin naar een treinstation om hen op te halen. Tijdens hun reis denken de mannen terug aan hoe ze elkaar ontmoetten, aan hun levensgevoel van twintig jaar eerder en aan de verwachtingen die ze toen van elkaar hadden. En wordt duidelijk hoezeer ze verouderd en veranderd zijn.

(G.A. van Oorschot, 2019, 288 pagina's)

Could there be a more quintessentially Dutch theme for a novel than severing ties with the Reformed Church? You could argue that ‘our’ relationship with the former Dutch colonies comes in a close second to this defining topic.