In de schijnbaar meest aangename setting, die van een uitgebreid diner van twee broers met hun beider eega’s in een trendy hoofdstedelijk etablissement, worden de messen geslepen. Was het de bedoeling van dit samenzijn om te overleggen wat ze het beste konden doen met hun 15-jarige zonen, partners in crime, al gauw komen allerlei jarenlang smeulende ongenoegens en frustraties boven tafel. Paul Lohman, vervroegd uitgetreden leraar geschiedenis, zit vol agressie. Agressie jegens het restaurant dat in zijn ogen bol staat van de pretenties, zowel qua eten als qua bediening, en agressie jegens zijn broer, Serge Lohman, de populaire politicus die het ambieert bij de komende verkiezingen de nieuwe minister-president van Nederland te worden.

In haarfijn proza laat Koch zijn personages worstelen. ‘Zo zag ik het leven soms, als een bord warm eten dat koud stond te worden.’ Zo troostrijk en loyaal als aanvankelijk Paul’s vrouw lijkt te zijn, zo verraderlijk blijkt uiteindelijk de waarheid over haar rol in dit ijselijke verhaal. Ook broer Serge en diens vrouw hebben zo hun geheime agenda. Na dit diner – en de filmmuziek zwelt aan – zal niets meer hetzelfde zijn. Het diner is een moderne zedenschets over een actueel moreel dilemma rond eerlijkheid en gesjoemel. Koch spitst dit dilemma toe op de vraag in hoeverre je als ouder je ogen opent voor de daden van je kind en hem tot de verantwoording roept, wat van zijn verhaal een dicht op de huid geschreven drama maakt.

Met Het diner, dat onmiddellijk de bestsellerlijsten in Nederland aanvoerde, heeft Koch de perfecte toon gevonden. Zijn schrijfstijl is toegesneden op het vertellen van een dwingend verhaal: snel, helder en wrang. Zoals hij in een interview opmerkte over de overeenkomst van de romans: ‘Als je de toon precies weet te treffen, heb je eigenlijk al de DNA van het hele boek.