Door toeval krijgt hij een hond in de schoot geworpen: het beest weet aan de brand te ontsnappen en ziet in Mulder zijn nieuwe baasje. Wat Mulder ook doet, de hond volgt hem waar hij gaat. Hij is een soort spiegel voor de onderdrukte, instinctmatige kant van Mulders persoonlijkheid: alles waar hij voor terugdeinst, daar rent de hond op af. Ook blijkt hij een feilloos geheugen te bezitten voor de mensen met wie hij tot op dat moment heeft opgetrokken en hij opent voor Mulder een andere, nieuwe wereld.

Op zijn zoektocht naar de ware toedracht van de brand komt Mulder in aanraking met een bonte verzameling personages, zoals de whiskydrinkende priester Bruno, een eenbenige bedelares en een zwijgzame Chinees die steeds een kar achter zich aan trekt. Ook vat Mulder warme gevoelens op voor Sri, een geheimzinnige vrouw die hij met behulp van een vals paspoort uit de illegaliteit wil redden maar die daar niet echt om lijkt te staan springen. ‘Ik wil zonder schuldgevoelens door het leven,’ zegt ze, waarop hij antwoordt: ‘Ik ook. Daarom wil ik je helpen.’

Alle pogingen van Mulder om goed te doen stranden echter in het niets. Mulder is een gelovige zonder god, die gelooft in ‘een beetje goed doen’. Maar dat blijkt allemaal weinig effectief in een stad vol onrust en rassenhaat, waar de rellen in de buitenwijken een niet-aflatende dreiging voor de bewoners vormen. De wandelaar is een krachtige, maatschappelijk betrokken roman, tegelijk is het ook een emotionerend verhaal over een loner die probeert betekenis aan zijn leven te geven in een steeds extremer wordende wereld.