Door zijn ouders verstoten om zijn lelijkheid – hij heeft een hazenlip – is Victor Hoppe opgegroeid in een gesticht en een pensionaat. Hij lijdt aan contactarmoede en gevoelloosheid, wordt door niemand aanvaard en leidt een eenzaam bestaan. Maar hij blijkt te beschikken over een uitzonderlijk geheugen en een monomaan doorzettingsvermogen. Na zijn doktersstudie blijft hij aan de universiteit werken en hij slaagt erin muizen te klonen. Omdat hij in zijn eenzelvigheid alsmaar verder wil gaan, weigert hij zijn werkwijze wetenschappelijk toe te lichten en daarmee zijn geloofwaardigheid in stand te houden. In het geheim wil hij zichzelf klonen. Het resultaat is een zwakke, lelijke drieling, die hij meer als wetenschapper dan als vader benadert. Geroyeerd door zijn collega’s trekt hij zich terug in de vroegere artsenpraktijk van zijn eigen vader, in de buurt van het drielandenpunt, waar Duitsland, België en Nederland samenkomen, een plek die in het concept van de roman een belangrijke symbolische betekenis krijgt.

De drieling veroudert snel en is geen lang leven beschoren. Hoppe beschouwt dit als een fout in zijn procedure. In de ronduit indrukwekkende finale, waarin de uitgekiende plot een maximaal effect sorteert, maakt Hoppe van de – zeer dramatische – omstandigheden gebruik om op een perfide manier een volgend experiment op gang te brengen, waarmee hij zowel zijn gelijk aantoont als zijn eigen bestaan met meer garantie voortzet.

Zelf is hij er geen getuige meer van, want door zijn emotieloos autisme en zijn rechtlijnige denkpatronen met ongenuanceerde tegenstellingen tussen goed en kwaad stevent Hoppe onstuitbaar af op een dramatische afloop, waarin hij zich openlijk identificeert met Christus aan het kruis. Deze strak en bijna onbewogen vertelde naturalistische roman onderscheidt zich door de functionele uitbouw van de knappe plot en door de verrassende samenhang van de motieven waarmee de auteur een ingenieus spel speelt. Brijs verbluft de lezer bij herhaling door zijn vindingrijkheid en spitsvondigheid. Met dit boek bewijst Stefan Brijs overtuigend dat hij een auteur van eerste rang is.