(De Geus, 2002, 132 pagina's)

TussenEenPersoon, het romandebuut van Esther Gerritsen, is de beklemmende monoloog van een vrouw tot haar vriend die zij letterlijk de mond gesnoerd heeft, en speelt zich in zijn geheel af op de zolderetage waaruit ze die dag zouden verhuizen. De jonge vrouw heeft haar geliefde vastgebonden, op bed gelegd en begint tegen hem te praten: over zichzelf, over haar familie, over hun verhouding. Het is geen verdediging, en ook geen aanval. Ze wil hem geen kwaad of pijn doen. Ze wil hem vooral opnieuw en met andere ogen bekijken - als een vreemde, als iemand die tussen haar en zichzelf staat. Juist de zwijgzame, hulpeloze aanwezigheid van haar vriend dwingt haar tot reflectie.

(De Geus, 2005, 220 pagina's)

In de derde roman van Esther Gerritsen, Normale dagen, volgen we toneelschrijfster Lucie die na drie jaar terugkeert naar het grootouderlijk huis op het Gelderse platteland, omdat haar opa op sterven ligt. Ze is opgegroeid op de boerderij, bij haar opa en oma. Lucie werkt aan een toneelstuk over de zogeheten Oklahoma City Bomber, en leest daartoe diens biografie. De hele roman door worden verbanden gelegd of gesuggereerd tussen de wederwaardigheden van deze Timothy McVeigh en de situatie waarin Lucie bij haar grootouders terechtkomt. Normale dagen is dan ook niet bepaald een ‘document humain’ over het sterven van een grootouder, dat uit is op herkenning en ontroering bij de lezer.…

(De Geus, 2010, 192 pagina's)

‘De dag waarop ik Ine voor het eerst ontmoette was ook de dag waarop ik voor het eerst lichtjes opsteeg.’ Dat is de eerste zin van Superduif, de vierde roman van de nog jonge schrijfster Esther Gerritsen. De elfjarige hoofdpersoon Bonnie wordt een superheld. Wie nu denkt een soort oppervlakkige avonturenroman te gaan lezen, komt bedrogen uit. Dit boek is niet zo vrolijk, al heeft de roman zeker zijn komische kanten, zoals de tekening van de zwaar intellectuele milieubewuste ouders. Deze roman is een heel knap van binnenuit beschreven verslag over de gebeurtenissen in het leven van puber die goed beschouwd behoorlijk geestesziek aan het worden is.

(De Geus, 2012, 224 pagina's)

Esther Gerritsen is een schrijfster die excelleert in het schrijven van snelle, humoristische dialogen. Ze legt daarmee vaak het onbegrip tussen mensen vast, het onvermogen om het te hebben over wat wezenlijk voor ze is. Dorst is een schrijnend verhaal over het onvermogen om lief te hebben en werkelijk contact te maken, zo droog en precies opgeschreven dat je het geregeld hardop lachend leest.

(De Geus, 2014, 224 pagina's)

Weinig andere schrijvers zijn zo goed in het weergeven van dialogen en het schetsen van absurde situaties als Esther Gerritsen. Zij schrijft even indringend als humoristisch over serieuze thema’s als rouw, volwassen worden, eenzaamheid en ouderschap.

(De Geus, 2016, 94 pagina's)

Esther Gerritsen is known for leavening her psychological dramas with wit and realistic dialogue. Brother is vintage Gerritsen, a short, accessible, gripping novella, ending on a positive note. It was the 2016 Dutch Book Week Gift selection with a printing of close to 650,000 copies.

(De Geus, 2018, 224 pagina's)

Completely against the established rules a new guest at the monastery is received by Jacob, the concierge. Initially Jacob acts reluctant, as he is aware of the hierarchy within the order. But gradually a relationship develops between the devout concierge and his guest, who has a crime weighing on his conscience.