Dit was (ongeveer) het begin van het plan waarmee ik eind 2017 reageerde op een oproep van het Letterenfonds en het Mondriaan Fonds voor een verblijf in het Van Doesburghuis in Meudon, Parijs – maar anderhalf jaar later blijft vooral deze zin me bij: “Mijn thema is diversiteit in al zijn/haar kleuren en lagen, maar mijn voornaamste doel is de zwarte lijnen van De Stijl centraal te stellen.”
Little did I know, hoe spot on die zin was…

Handwerken kan ik niet en het is te koud om te tuinieren. Om weg te komen van alle schermen waag ik me aan een legpuzzel, even analoog als breinaald en snoeischaar. Het geeft een zen-achtige kalmte, is verslavend en volslagen nutteloos. Hoewel, ik kies niet voor niets een afbeelding van Van Gogh. Straks, als alle duizend stukjes passen, heb ik avondenlang met een kunstwerk doorgebracht. Elke verfstreek van ‘Landweg in de Provence bij nacht’ heb ik bestudeerd, ik kan vertellen over de verschillende hoeken waaronder die streken zijn gezet, waar ze dikker zijn en waar dunner, welke kleuren de boom in zich draagt, de velden, het huis, de weg en de maan. De gemiddelde museumbezoeker besteedt seconden aan een kunstwerk, ik heb er een dozijn uren op zitten.

Sylvia van Ommen bezocht de 56ste Bologna Childrens Book Fair in zonnig Bologna, als jurylid van de Bologna Ragazzi Digital Award 2019. “Naast heel veel boeken, gezellige weerziens, leuke ontmoetingen en heerlijk eten was ik tijdens de beurs vooral gericht op het digitale nieuws: wat is er nieuw, interessant of misschien veelbelovend?”

Van 12 tot en met 14 februari 2019 vond de tweede Children’s Book Salon in New York plaats. Een prachtig programma, georganiseerd door de German Book Office, voor 26 deelnemers van uit de hele wereld. Uit Nederland was Lucienne van der Leije van Querido Kind aanwezig en ikzelf namens het Nederlandse Letterenfonds. Ik heb in die drie dagen zoveel interessante informatie gekregen over de Amerikaanse kinderboekenmarkt, dat ik daar graag wat uitgebreider verslag van doe.

Eerder schreef ik op deze plaats een blog over het nut en genoegen van studiereizen voor vertalers. Om research te doen in Franse bibliotheken, om met auteurs te overleggen, of plaatsen te bezoeken die van belang zijn voor een goede kijk op het te vertalen boek. Een andere vorm van research in het buitenland is wat ik voor mezelf ‘de jacht op het manuscript’ ben gaan noemen. Handschriften krijg je namelijk niet een-twee-drie te zien, zeker in de Bibliothèque nationale in Parijs is het geen kwestie van ‘even een aanvraagje doen’. Het is een onderneming die veel energie kost, maar enerverend is als ze lukt.

Kinderboekenauteur Evelien van Dort toog in november met haar man Henk en drie zware koffers richting Benedenwindse Eilanden waar ze drie weken lang deel uitmaakte van de Kinderboekenweken op Aruba, Bonaire en Curaçao met auteursbezoeken, workshops en lezingen. Ze schreef een blog over haar bijzondere reis vol ontmoetingen.

Met welke verhalen groeide je op? En met welke verhalen had je willen opgroeien? Tijdens de tweede editie van de literaire talkshow ZWART sprak Sayonara Stutgard met Sabrine Ingabire, Tirsa With en Whitney Krens over zwarte coming-of-age-verhalen. Waar zijn de Bildungsromans die bijvoorbeeld ook de invloed van kolonialisme, identiteit en gelijkheid, de spanning tussen traditie en moderniteit en opwaartse mobiliteit thematiseren?

De twintigste editie van de Literaire Vertaaldagen staat in het teken van ‘oud’ en ‘nieuw’. Wat kunnen beginnende vertalers leren van hun ervaren collega’s – en andersom? Een mooie aanleiding om nader kennis te maken met Marije de Bie – een bekende in het boekenvak maar een nieuw gezicht in het Vertalershuis Amsterdam, waar ze sinds september als coördinator de scepter zwaait. In die hoedanigheid presenteert ze aanstaande vrijdag ook voor het eerst het Vertaaldagen-symposium. Wie waren haar leermeesters? En hoe waren haar eerste honderd dagen in het Vertalershuis?

Het is geen ramp om gestrekt te gaan over het uitgestoken been van een kind, als dat kind met z’n rug tegen een muur en z’n hoofd in een andere wereld een boek zit te lezen. Dus beweeg je je met vallen en opstaan door de ‘Salon du Livre et de la Presse Jeunesse à Montreuil’, een gigantische markthal in een oostelijke buitenwijk van Parijs waar Franse kinderboekenuitgevers hun boeken tonen en verkopen aan schoolkinderen met hun juffen en meesters en losse kinderen met hun ouders of grootouders.

Maandag

Laat ik eerlijk zijn: mijn roman De wafelfabriek belandde per toeval op het bureau van mijn Tsjechische redactrice, die óók Fins vertaalster is. ‘Hier’, zei de uitgever van Albatros Media Plus. ‘Een boek over Helsinki. Misschien kunnen we er wat mee.’ Het is niet de eerste keer dat mijn achternaam voor de hoofdstad van Finland wordt aangezien, maar wel de meest fortuinlijke. Want hier zit ik: met een espresso voor mijn neus op een pleintje in Praag, aan het begin van een week vol lezingen.