Voor tien dagen ben ik naar Amsterdam gekomen per KLM maar vlieg ik terug naar Paramaribo dan zijn er negentig dagen voorbij gegaan.

Het is de tweede keer dat ik naar Japan ga. In 1984 was ik een half jaar in Sendai en Tokyo om houtsnede en kalligrafie te beoefenen. In dezelfde periode werd in Amsterdam, bij uitgeverij Querido, gewerkt aan de voorbereiding van de publicatie van mijn debuut De avonturen van Lena lena. Terwijl ik oefende met mijn penseel en guts, dacht ik vaak aan Lena lena, of het allemaal zou lukken met dat boek. Ze hebben iets met elkaar, die twee, Lena lena en Japan.

Twintig hedendaagse Europese romans in Nederlandse vertaling zijn genomineerd voor de Europese Literatuurprijs 2020. Volg hier, in de online editie van de Vertalersgeluktournee de weg van deze boeken van hun oorspronkelijke taal naar het Nederlands.

Midden in de corona-crisis hoorde ik dat de Taiwanese schrijver Yang Mu op 13 maart j.l. is overleden (niet aan corona). Dat was groot nieuws in Taiwan, want de man was een icoon in eigen land, geliefd om zijn gedichten en essays, maar roem is iets betrekkelijks. Waar ze in Azië niet weten wie ‘onze’ Gerrit Komrij was, hebben wij in Nederland nooit gehoord van Yang Mu. Ondanks de globalisering wordt Chineestalige literatuur in Nederland maar mondjesmaat vertaald en gepubliceerd. Yang Mu’s veelbekroonde werk is zelfs niet in het Nederlands toegankelijk, al gaat dat in oktober veranderen omdat ik momenteel een omvangrijke selectie van zijn werk vertaal voor uitgeverij Vleugels.

Het viel me ten deel. Zo heb ik het ervaren. Een maand wonen en werken in het privilege dat Art Omi heet, mogelijk gemaakt door stichtingen en fondsen en mecenassen, verenigd onder een kunstminnende paraplu. Wil je zoiets? Verlang je ernaar? Droom je ervan? Hoe het ook zij, je grijpt de kans als hij je aangereikt wordt.

Op vrijdag 13 en zaterdag 14 december 2019 vonden de eenentwintigste Literaire Vertaaldagen plaats, met traditiegetrouw vrijdag een symposium in de Rode Hoed en zaterdag vertaalworkshops in het Montessori Lyceum. Thema van het symposium was ‘Vertalen en muziek’.

Bij het vertalen van Dagboek van een dief, een grotendeels autobiografisch verslag van Jean Genet (1910-1986) over zijn zwervende, stelende en hoererende leven in de jaren dertig in verschillende Europese steden (onder andere Barcelona, Antwerpen en Marseille) waren er een paar dingen die mijn aandacht trokken en die me voor nader onderzoek naar Parijs brachten.

In het voorjaar van 2019 reisden wij, de Friese dichters Elmar Kuiper, Syds Wiersma, Cornelis van der Wal en Geart Tigchelaar, per trein af naar Denemarken voor een tournee door dat land. We hebben er drie keer voorgedragen en samen met Deense collega’s elkaars werk vertaald. Dit alles wordt gebundeld in een tweetalige Fries-Deense bloemlezing die naar verwachting in het voorjaar van 2020 bij uitgeverij Hispel zal verschijnen.

Een van de mooie dingen aan de Buchmesse in Frankfurt is dat het bijna een soort parallel universum is: een keer per jaar, gedurende vier dagen, strijkt de internationale uitgeefwereld neer in een en dezelfde stad. Het begint al op de maandag en dinsdag voordat de beurs begint: taxi’s rijden af en aan bij de grote hotels waar afspraken plaatsvinden en mensen elkaar ontmoeten. De volgende dag loopt iedereen in hetzelfde beursgebouw, en aan het einde van de dag zijn er de recepties, diners en feesten.

De allereerste Koerdische opera ooit gaat vrijdag 25 oktober in première. In Amsterdam. Tosca, de klassieker van Puccini, werd bewerkt tot een hedendaagse Koerdische volksopera. Dichter en vertaler Kawa Nemir (1974), die in 2018 zijn thuisland Turkije ontvluchtte en ruim een jaar in het Amsterdam Vluchtstad-appartement verbleef, vertaalde het libretto. In Nederland, dat hij inmiddels zijn nieuwe thuisland noemt, werkt hij onvermoeibaar voort aan zijn levensmissie: ‘Ik wil de Koerdische taal kracht geven en die kracht laten zien aan de wereld.’