Joke J. Hermsen

Joke J. Hermsen (b. 1961) studeerde Nederlands en filosofie. In 1993 promoveerde zij op Belle van Zuylen, Lou-Andreas Salomé en Ingeborg Bachmann met het proefschrift Nomadisch narcisme (1993). Vijf jaar later debuteerde ze met Het dameoffer; een roman over een verstikkende moeder-dochterrelatie. In haar roman Tweeduister (2001) evoceert ze het politieke en literaire klimaat tussen twee wereldoorlogen in een portret van de Engelse kunstenaarsgroep Bloomsbury. Haar ervaringen als onderzoekster en docente aan diverse filosofiefaculteiten vonden hun weerslag in de satirische universiteitsroman De profielschets (2004). In de essaybundel Heimwee naar de mens (2003) schrijft ze over literatuur, filosofie en beeldende kunst; zoals een recensent het formuleerde: ‘over kunst die zich verzet tegen zinloosheid en apathie’. Kenmerkend voor het werk van Hermsen is de grote gedrevenheid en de niet aflatende maatschappelijke betrokkenheid.

Tweeduister

(De Arbeiderspers, 2001)

In Tweeduister (Smokefall, 2001), Hermsen’s second novel, the author pictures the lives of a group of English and American artists - T.S. Eliot, Virginia Woolf, Marlow Moss and Djuna Barnes - during the turbulent years of the Interbellum, the period between the two World Wars.

De liefde dus

(De Arbeiderspers, 2008, 256 pagina's)

In deze originele mengvorm van een brieven- en een historische roman werpt Hermsen een fascinerend licht op leven en werk van Isabella Tuyll de Charrière, beter bekend onder haar schrijversnaam: Belle van Zuylen, én schrijft ze – geheel in de geest van de achttiende-eeuwse libertijnse schrijfster – een vlammend betoog over de huwelijks- en liefdesmoraal, toen en nu. Vanaf de eerste bladzijde voert zij de lezer de persoonlijke gedachtewereld van de schrijfster binnen. Deze hoge mate van intimiteit bereikt ze door brieven, dagboekaantekeningen en verhalende fragmenten soepel met elkaar af te wisselen.

Stil de tijd

Pleidooi voor een langzame toekomst

(De Arbeiderspers, 2009, 272 pagina's)

The clock was originally meant to help us organize work, transport and trade. ‘By far the most artificial of all our inventions,’ W.G. Sebald called it. Nowadays it rules our entire lives and this book is a fervent plea to free ourselves from the dictatorship of the clock and find a new balance, to go back to doing nothing, to embrace boredom and repose.

Melancholie van de onrust

(De Arbeiderspers, 2017, 155 pagina's)

Philosopher J.J. Hermsen traces how we have dealt with melancholy down the ages, referring to philosophy, literature and art. Her lively, erudite cultural and historical essay takes us from classical antiquity to the Middle Ages, through its reassessments in art and thinking, to the present day.

Schrijver