Christiaan Weijts (b. 1976) heeft in zijn vroegste werk bewezen over bijzondere krachten te beschikken. In zijn eerste twee, veelgeprezen romans Artikel 285b (2006) en Via Cappello 23 (2008) bleek hij in staat om hoog en laag, het verhevene en het aardse, op volmaakt natuurlijke wijze met elkaar te verbinden in één verhaal. Je vliegt door zijn zinnen – zijn toon is immer licht, humoristisch en ironisch – en toch slaagt hij erin je de diepte van het bestaan te tonen.
(De Arbeiderspers, 2006, 325 pagina's)
In de debuutroman van Christiaan Weijts mondt liefde uit in een obsessie. Nadat zij hun relatie heeft beëindigd, blijft hoofdpersoon Sebastiaan Steijn zijn voormalige vriendin Victoria Fabers met telefoontjes, sms-berichten en e-mails achtervolgen. In de roman legt de stalker verantwoording af, maar de vraag blijft of hij de beschuldigingen kan weerleggen. Het knappe van Weijts roman is het gekozen perspectief waardoor de lezer de gebeurtenissen louter door de ogen van de stalker ziet, en zo de afschuw gaandeweg voelt groeien.
(De Arbeiderspers, 2009, 159 pagina's)
Na zich eerder te hebben laten inspireren door muziek, in zijn debuut Artikel 285b (2006), en beeldende kunst, in zijn tweede roman Via Cappello 23 (2008), heeft Christiaan Weijts in zijn nieuwste boek, De etaleur, de blik gericht op een derde zusterkunst: de dans. Weijts heeft zich niet zozeer letterlijk door de dans laten leiden – al speelt een danseres in zijn verhaal een hoofdrol – maar vooral figuurlijk, in het ritme van zijn zinnen. ‘Al die ingewikkelde bewegingen en verplaatsingen die mij op het verkeerde been zetten,’ vertelde hij in een interview, ‘en die via draaien en zijsprongen toch weer goed uitkwamen, stimuleerden mij om zoiets ook in taal te proberen, om die…
