Manon Uphoff

Manon Uphoff (1962) debuteerde in 1995 met de verhalenbundel Begeerte, die meteen werd genomineerd voor drie belangrijke literaire prijzen. De pers gaf de bundel eveneens een uitermate gunstig onthaal. Daarna publiceerde Uphoff de roman Gemis, die ook voor diverse prijzen werd genomineerd. ‘Maakt op elke pagina indruk,’ schreef weekblad Vrij Nederland. ‘De lustvolle en originele stijl verleent het verhaal lichtheid, het pastische van de beelden geeft er gewicht aan.’ In 1998 publiceerde Uphoff opnieuw een verhalenbundel, De fluwelen machine waarna ze een bundel schreef met verhalende essays, getiteld Hij zegt dat ik niet dansen kan. Manon Uphoff wordt alom geprezen vanwege haar concieze stijl en de gecondenseerde vormen waarin ze haar verhalen vertelt.

De bastaard

(Podium, 2004, 90 pagina's)

Het verhaal is gesitueerd in de tweede helft van de negentiende eeuw, een tijdperk dat Uphoff in veelkleurige details oproept. Tegen de achtergrond van een adellijk milieu in verval belicht ze het thema van het zogenaamde onechte kind.

Vallen is als vliegen

(Querido, 2019, 192 pagina's)

‘Reader, I didn’t want to tell this story,’ begins Manon Uphoff’s fourth novel. That angry women are often dismissed as vile, crazy, hysterical is precisely the starting point for this book about a father who sexually abuses his four daughters from early childhood, based on the author’s own experiences.

Schrijver

Manon Uphoff

De bastaard

Vallen is als vliegen

Vertalingen