Christine Otten

Christine Otten, schrijfster en muziekjournaliste, werd geboren op 13 november 1961 in Deventer. Ze debuteerde in 1995 met de roman Blauw metaal , waarin een vijftienjarig meisje door haar iets oudere broer wordt geïnitieerd in de geheimzinnige wereld van muziek en verlangen. In de roman Lente van glas (1998) koestert het hoofdpersonage een bijna obsessieve bewondering voor musicus John Cale die misschien wel grenst aan liefde, overtuigd als ze is dat je alleen in muziek zo dicht bij iemand kunt komen. Ook in de verhalenbundel Engel en andere muziekverhalen (2000) speelt muziek een centrale rol. In het
Cultureel Supplement van NRC Handelsblad publiceert ze met regelmaat interviews met en portretten van (pop)muzikanten.

De laatste dichters

(Atlas, 2004, 443 pagina's)

In De laatste dichters volgt Christine Otten de levensloop van vier zwarte Amerikanen die in de jaren zeventig en tachtig furore maken onder de naam ‘The Last Poets’: Umar Bin Hassan, Felipe Luciano, David Nelson en Abiodun Oyewole. Je hoeft niet bij voorbaat in hen geïnteresseerd te zijn, om vanaf de eerste bladzijde het verhaal in te worden getrokken. De schrijfster creëert een buitengewoon levendig geheel van gefictionaliseerde stukken levensbeschrijving, uitgeschreven bandopnames van gesprekken met ooggetuigen en liedteksten/gedichten. Ze loopt daarbij niét in de valkuil een gedicht te gebruiken als een plaatje bij een praatje, maar laat juist een tekst telkens voor zichzelf…

We hadden liefde, we hadden wapens

(Atlas Contact, 2016, 248 pagina's)

Christine Otten’s new novel has a historical subject but is thoroughly topical. The commitment of today’s Black Lives Matter movement connects seamlessly with the battle by Rob and Mabel Williams, who in the 1950s fought for civil rights and equal treatment for black Americans.

Schrijver

Christine Otten

De laatste dichters

We hadden liefde, we hadden wapens

Vertalingen

Website