(Nijgh & Van Ditmar, 1994, 271 pagina's)

Absurd, unashamed and amusing’ well describes the life story of the character Arnon Grunberg, drawn up by the author of the same name. Little by little, the latter reveals what the former is like – a refined method that shows the writer to be considerably less harebrained than the Grunberg on paper, a small, Jewish, good-for-nothing guy with a grossly pale face, big nose, curly hair, glasses and pimples, who gives off an odor that begs for a pail of water and a big bar of soap.

(Nijgh & Van Ditmar, 1997, 300 pagina's)

Whereas Grunberg described the world of paid love and escort services in his first novel, Blauwe maandagen, here he describes the film world. The protagonist Ewald Stanislas Krieg and his two friends, the eccentric Broccoli and the inaccessible Elvira, have ‘heard the call of Hollywood’ and make futile efforts to become rich and famous. What follows is a hilarious but humiliating journey through casting agencies, alternative youth theatre and the odd supporting role: ‘In the script they called the part I had to play Pimply Kid.’

(Nijgh & Van Ditmar, 2000, 256 pagina's)

‘If the laws of economics apply to anything, then it’s to emotions,’ is one of Robert Mehlman’s many one-liners. Mehlman, the central character in Phantom Pain, is tormented by writer’s block, his only successful publication being a cookery book called The Polish-Jewish Kitchen in 69 Recipes, which he wrote purely for money. He briefly became world famous when his book was interpreted as a positive take on coming to terms with the Holocaust – only Arnon Grunberg, or perhaps Woody Allen, could come up with a joke like that.

(Nijgh & Van Ditmar, 2003, 352 pagina's)

In het krankzinnige literaire universum van Arnon Grunberg is het de laatste jaren steeds grimmiger geworden. Schrijnde in de vroege romans onder de humor de tragiek, nu lijkt het eerder andersom. Na Gstaad 95-98 – gepubliceerd onder het pseudoniem Marek van der Jagt –, waarin je tot je schrik moet vaststellen sympathie te voelen voor een totaal verknipte, anaal gefixeerde kindermoordenaar, oefent De asielzoeker hetzelfde ‘schuldige’ effect van walging én medeleven op je uit.

(Rothschild & Bach, 2004, 495 pagina's)

‘Omdat zijn grootvader met oprecht enthousiasme en veel vertrouwen in de vooruitgang de SS had gediend, wilde de kleinzoon ook een beweging met enthousiasme en vertrouwen in de vooruitgang dienen.’ Aldus wordt het startschot afgevuurd voor een slapstickverhaal met een navrant kantje. De beweging die de 16-jarige Xavier Radek, geïnspireerd door het daadkrachtig idealisme van zijn grootvader, namelijk gaat dienen is het zionisme. Liever gezegd: hij stelt zich tot doel de joden te gaan troosten.

(Nijgh & Van Ditmar, 2004, 87 pagina's)

The protagonist of the short novel Monkey Grabbing Hold of Happiness, Jean-Baptist Warnke, number two at the Dutch Embassy in Peru, is no exception. In his work as a diplomat Warnke calmly bobs with the tide. Instead of consular assistance, compatriots who find themselves in Peruvian prisons receive a fruit hamper and a couple of Edam cheeses: ‘If you examine it closely, freedom is largely a matter of a proper diet.’

(Nijgh & Van Ditmar, 2006, 432 pagina's)

Het is welhaast ongelofelijk hoe Arnon Grunberg, de jeune premier van de Nederlandse letteren, met zijn gestage en hoge productie, zichzelf steeds opnieuw weet uit te vinden. Ieder nieuw boek vertoont grote verschillen met het vorige, maar tegelijkertijd is het onmiskenbaar een vintage Grunberg: altijd met een huiveringwekkend scherp oog voor het menselijk tekort en geschreven in een dwingende, wrang-ironische stijl die de lezer voortstuwt.

(Nijgh & Van Ditmar, 2010, 512 pagina's)

Als econoom behoort Roland Oberstein tot de veertig meest vermaarde kenners over Adam Smith in de wereld. Hij is daarnaast mede-auteur van de essaybundel Economic Origins of Dictatorship and Genocide – een interesse die voortvloeit uit zijn joodse herkomst, net als de economie trouwens, want zijn moeder die diverse kampen overleefde was een weinig liefdevolle, krenterige vrouw. Wat Rolands naam als econoom definitief moet vestigen is een standaardwerk over bubbels. Volgens hem is economie een spel gebaseerd op bedrog. Mensen willen bedrogen worden evenzeer als ze zelf anderen bedriegen. Naar de stellige overtuiging van Roland geldt dit principe voor alle menselijke interacties – ook…

(Podium, 2010, 124 pagina's)

In 2010 author Arnon Grunberg travelled by car through the Middle East and wrote a series of articles for NRC. On the basis of these reports, photographs and Grunberg’s blog pieces, Kolk created the graphic novel Van Istanbul naar Bagdad, a road movie in pen and paper.

(Nijgh & Van Ditmar, 2012, 222 pagina's)

An architect, as idealistic as he is naive, is the central character of the eleventh novel by Arnon Grunberg, the most talented young writer of the Nether­lands. In The Man without Illness an arrogant Westerner is destroyed amid the harshness and random cruelties of a chaotic Middle East.

(Lebowski, 2016, 399 pagina's)

Hannelore Grünberg-Klein, mother of Arnon Grunberg, died on 10th February 2015. She was eighty-seven and a survivor of Auschwitz. Anyone who has followed Grunberg’s career will be conscious of what a blow that must have been. Their relationship was symbiotic. When she died Grunberg wrote, ‘Now I’ll have to live on as my mother.’

(Nijgh & Van Ditmar, 2018, 512 pagina's)

Arnon Grunberg’s 14th novel charts the downfall of Geniek Janowski, a Polish-German firefighter doing his best to be a good father, husband, lover and colleague, only to fail on all fronts.

(Lebowski, 2020, 432 pagina's)

As a writer, Grunberg set himself the task of filling up the gaps in human memory with fiction. That’s how he gave meaning to life and enabled his readers to live vicariously through his work. Twenty years after his debut, Grunberg set out to write a major novel about his mother Hannelore, who survived Auschwitz as a child. He moved back into his childhood home but on the evening of February 9th, 2015 she died, at the age of 87. ‘Now I have to become my own mother,’ he wrote.

(Nijgh & Van Ditmar, 2021, 320 pagina's)

In his sixteenth novel, Arnon Grunberg returns to the preoccupations of his early work, featuring chaotic, self-destructive, non-conformist types and compulsive runaways, people who treat life as a game, raising the stakes in each new round. Death in Taormina takes place in the world of opera and theatre, a world in which the protagonist Zelda becomes entangled in a fatal game between reality and fiction.