Als Festa d’estate (Zomerfeest) verscheen onlangs bij uitgeverij Elliot de Italiaanse uitgave van Het leven is vurrukkulluk van Remco Campert, in een vertaling van David Santoro, die ook een voorwoord schreef. Het leven is vurrukkulluk verscheen in 1961 en was het nationale leesboek tijdens Nederland Leest 2011.
Ander werk van Remco Campert werd al eerder vertaald, maar dit is de eerste keer dat buitenlandse lezers kunnen meeleven met de avonturen van Mees, Boelie en Panda. De Romeinse uitgever Elliot publiceerde van Remco Campert ook Dagboek van een poes en daarnaast werk van Herman Brusselmans, Pia de Jong, Tim Krabbé en Dick Swaab.
In het voorwoord schrijft de vertaler dat het niet altijd mogelijk was om de eigenzinnige spelling van de auteur in het Italiaans te behouden, zoals met de titel en bijvoorbeeld het woord ‘seksjuwelen’. Soms lukt het wel, ‘vurrukkulluk’ wordt ‘deeeliziosa’, ‘Tsjoe-win-k’um’ wordt ‘ciungomma’ en ‘Marry-you-Anna’ is ‘Maria Giovanna’.
De Italiaanse uitgave van Het leven is vurrukkulluk verscheen in een eerste oplage van 2000 exemplaren en is door het Nederlands Letterenfonds ondersteund met een vertaalsubsidie.
Vertaler Santoro omschreef het vertalen van Het leven is vurrukkulluk als een plezierig en moeilijk avontuur:
Camperts grafische transformaties van woorden grijpen in op het verhaal op een manier die niet altijd overeenkomt met het karakter of bedoelingen van de personages. De weergave van deze aanvallen op het verhaal in het Italiaans is natuurlijk het leukste deel van het werk geweest, maar ook het gevaarlijkste. Het risico was groot dat een oplossing te literair of vals klonk. Een enkele woordspeling kon bijna volledig worden overgenomen (sunnyle werd hier senihil), in andere gevallen moest er meer worden gesleuteld. De rockenrollende zakkenrollers, werden hier Mano-lenta (de Italiaanse vertaling van Slow Hand, de bijnaam van Eric Clapton) di mano lesta (letterlijk: snelle hand, wat ‘lange vingers hebben’ betekent). Sommige taalspelletjes konden tot mijn spijt niet worden weergegeven. Dit is ook het geval met de mooie titel van het boek. Na veel wikken en wegen en overleg met vrienden en redacteuren die over mijn schouder meekeken, kwam ik eerst uit op La vita è deliziosa over. Maar dat vond ik te neutraal en overbekend, denk aan films met titels als La vita è bella, La vita è meravigliosa. Uiteindelijk koos ik Festa d’estate, en hoop dat deze titel aantrekkelijk genoeg is voor zo’n mooi en fris boek.
