Hoe doorzichtig het oedipale schema ook is, Van Emmerik geeft daar een originele invulling aan - juist door de verhouding tussen Noor en Lucas overdreven letterlijk als een relatie van moeder en zoon te beschrijven. Ze zijn volkomen met elkaar verkleefd. Niet zelden heeft dat een komisch effect, zoals de overdreven grote bezorgdheid van Lucas als Noor tien minuten later dan ze had beloofd terugkeert van het boodschappen doen.

Net als in veel van zijn eerdere werk geeft Van Emmerik ook De kippenjongen een dramatische wending die de verhoudingen volkomen op hun kop zet. In dit geval is dat de komst van een kind na twintig jaar huwelijk. Heel onwaarschijnlijk, de conceptie is dan ook buiten Lucas om tot stand gekomen. Onder het mom bijeenkomsten van plattelandsvrouwen te bezoeken, is Noor naar bed geweest met de portier van een hotel. Het kind, Jimmy, zorgt voor een verwijdering tussen beide echtelieden. Lucas komt nu op de tweede plaats.

Daar komt bij dat zijn zoon veel met hem gemeen heeft; ook Jimmy blijkt een kind dat niet zo goed kan leren, en net als hijzelf wordt gepest op school. Uiteindelijk pleegt Lucas na een aantal jaar zelfmoord door zich te verdrinken - een dubbelzinnige daad van zowel jaloezie als liefde. Hoe onschuldig hij misschien ook is, Lucas begrijpt maar al te goed waarom Noor zozeer hecht aan Jimmy. En uit het geheim dat hij met hem deelt, weet hij daaraan op zijn eigen onbeholpen manier ook uitdrukking te geven en Noor wellicht op termijn van zijn absolute liefde te overtuigen.