Maar na tien jaar vindt ze zichzelf terug in een winderige kustplaats, met een uitzichtloze baan in de thuiszorg, een gedesillusioneerde, werkloze man die haar vernedert, en zonder kinderen.

Op een dag verschijnt haar oude vriendin Asja in de huurflat, die Mila vertelt dat ze het hart heeft gestolen van de excentrieke miljonair Romanovski, nadat hij een foto van haar had gezien. Als Mila inderdaad op diens uitnodiging om naar Moskou te komen ingaat, komt ze terecht in een wereld die in decadentie weinig onderdoet voor die tijdens de nadagen van het Romeinse Rijk. In de meesterlijke passages over de excessen op feesten en in clubs wordt duidelijk dat de auteur vertrouwd is met zowel het klatergoud als de onderbuik van Moskou.

Romanovski en Mila trekken zich het liefst terug op zijn sprookjesachtige landgoed in de bossen, waar de feodale tijd in ere hersteld lijkt. Terwijl Romanovski werkt aan een allesomvattend boek over het lippizaner paard, probeert Mila zich van haar oude leven in Nederland los te maken. Met hun gelukzalige, teruggetrokken dagen vormen ze een mooi contrast met de ontwortelde nouveau riche in Moskou die steeds op zoek gaat naar nog grotere uitspattingen. Het geluk lijkt compleet als Mila zwanger wordt, maar dan blijkt dat Romanovski’s verleden steeds bedreigender wordt voor hun geluk en slaat het noodlot toe. Mila ziet zich genoodzaakt om wederom opnieuw te beginnen.

De dood van Mila Burger leest als een meeslepende klassieke tragedie, vol wellustige zinnen en scènes. Waterdrinker is een meesterlijke verteller die zijn personages met vaste hand naar de ondergang voert en nog maar eens laat zien hoe groot de kracht van een goed verhaal kan zijn.