Centraal staat de liefde tussen de jonge verpleegster Zeyneb en een gewonde soldaat die zij de Vreemdeling noemt. De dag dat hij uit het ziekenhuis wordt ontslagen vraagt hij haar ten huwelijk en belooft haar te komen halen als hij lichamelijk sterk genoeg is. Veel later, als Zeyneb door haar vader al aan een andere man is beloofd, ziet zij vanaf de veranda van hun huis een Landrover het plein oprijden. Het is de Vreemdeling. Zijn komst stelt haar voor een duivels dilemma: of haar vader gehoorzamen of haar hart volgen en meegaan met de Vreemdeling.

Dit verhaal wordt vele jaren later verteld door hun enige dochter, een schrijfster die sinds decennia in Nederland woont en terugkeert naar haar geboorteland voor het maken van een televisiereportage. Zij had hoge verwachtingen van het weerzien maar er is niemand die haar kent, en niemand die zij kent. Ze wordt niet als landgenoot herkend en het is duidelijk dat zij niet bij hen hoort, dat ze niet welkom is. De enige man die nog wat wil zeggen benadrukt dat het volk zich verraden voelt door mensen die zijn weggevlucht, zoals zij. Op zoek naar emotie (en kijkcijfers) zoomt de cameraploeg steeds weer in op het gezicht van de schrijfster.