Amoy speelt op Go Long Su, dat de dichter-scheepsarts J.J. Slauerhoff in zijn werk het ‘Lente-eiland’ doopte, en dat ligt voor de kust van de Chinese havenstad Amoy. Had het eiland bij Slauerhoff nog wat bekoorlijks, omdat het er eeuwig lente scheen, bij Schröder heeft de wonderbaarlijke plek van meet af aan iets dreigends. Als het topje van een vulkaan: ‘Terwijl de stad Amoy aan de overkant langzaam doofde, gloeide het kleine eiland op, als een smeulende berg sintels waarin het vuur alleen ’s nachts zichtbaar was.’

Het eiland houdt de advocaat Louis Seghers in een bedwelmende omarming vanaf het moment dat hij er op 1 augustus 1937 voet aan wal zet. Seghers was naar het eiland gekomen om Freyler op te sporen, een zakenman die op Amoy woonde en werkte, maar spoorloos was verdwenen. Seghers had – en ook dat is een constante in Schröders oeuvre, waarin de helden proberen te ontsnappen aan hun burgerlijke noodlot – de opdracht aangenomen omdat zijn koloniale leven zich langs al te voorspelbare lijnen verliep.

Seghers hield zich in leven met kaart spelen, speelde immer op safe, maar koesterde heimelijk illusies over een fonkelnieuw bestaan. Tot op dat moment had Seghers het gevoel alsof hij deel uitmaakte van een groot, dromerig schilderij, dat ergens tientallen jaren onopgemerkt aan de muur had gehangen. ‘Mensen zaten eronder, stonden ervoor te praten en te lachen, ze werkten met hun rug ernaartoe, liepen gehaast voorbij – niemand die er ooit naar keek.’

De komst van de argeloze advocaat blijft op het eiland niet onopgemerkt. Vooral ook omdat Seghers als twee druppels water lijkt op de man die hij moet opsporen. Hoe langer hij speurt naar deze Freyler, hoe dichter hij hem op de huid denkt te zitten, hoe meer hij met hem samenvalt. ‘Misschien doen je wel navraag naar jezelf.’ Om zijn onderzoekingen het beste te kunnen uitvoeren, trekt hij in het huis van Freyler, en draagt zelfs zijn kleren. ‘Patroclus in Achilles’ harnas.’

Voor Seghers is Freyler, achter wie al snel een louche handelaar in wapens en opium blijkt schuil te gaan, iemand die hij wel had willen zijn. Iemand met een echt leven. ‘Wil ik zijn wie ik ben?’ vraagt Seghers hardop aan zijn spiegelbeeld. ‘En als dat niet zo is, waarom wil ik dat dan niet?’ Maar het antwoord weet hij niet. Hij jaagt de schim van zijn dubbelganger na en verliest zich in zijn verliefdheid voor Grace Dan, de betoverend mooie vrouw van een rijke Chinese zakenman die ook al door Freyler werd begeerd.

Het is van meet af aan duidelijk dat het met Louis Seghers in Amoy slecht zal aflopen. Hoewel hij ten dele slaagt in zijn missie na een gruwelijke ontdekking, vindt hij zichzelf niet opnieuw uit. Als de tweede wereldoorlog uitbreekt en de Japanners Go Long Su innemen verliest hij Grace Dan en wordt zelf gedwongen te vertrekken. Hij stapt als het ware het dromerige schilderij weer in, waar niemand naar kijkt. Intussen heeft Allard Schröder de opflakkeringen in zijn eenzame bestaan, zijn dromen en daden in schitterende, melancholieke stijl en sfeer weten vast te leggen.