Overeem switcht in deze roman soepel heen en weer tussen heden en verleden: zo warm en drukkend als deze zomer is, zo’n grauwe sluier ligt er over het verleden. Doordat de verteller – een type ruwe bolster, blanke pit als Holden Caulfield – zelf het verhaal vertelt kom je de nodige informatie te weten, maar blijft onzeker of die informatie betrouwbaar is. Vaak is er sprake van zijn kleine broertje Krijn, en al snel wordt duidelijk dat er met die jongen iets aan de hand is. Maar telkens als het specifieker wordt kapt de verteller het verhaal af, waardoor er een suspense ontstaat die pas aan het einde van de roman een verrassende ontknoping beleeft.

Prachtig zijn de beschrijvingen van jeugd van de hoofdpersoon, zijn wens om een broer te hebben die uiteindelijk wordt ingelost, en dan aan de ene kant de teleurstelling over het feit dat zijn broertje niet kan meekomen, wegduikt, het leven niet lijkt te willen omarmen, en aan de andere kant de blijvende wil van de hoofdpersoon om zijn kleine broertje te helpen en in bescherming te nemen. Zijn liefde voor Kaat die steeds meer de vormen van een obsessie lijkt aan te nemen. Hij begint de al te joviale aannemer voor wie hij werkt als een bedreiging te zien, en gaat door het lint als zijn vriendin een hele nacht wegblijft.

Het onverwacht gelukkige slot van de roman laat zien dat Overeem de techniek beheerst van een plotmatig opgebouwd verhaal waarbij met de juiste vooruitwijzingen alles op zijn plaats valt. Als lezer zie je opeens dat de misfit misschien niet de hoofdpersoon maar juist zijn kleine broertje is, en de manier waarop Krijn hij om is gegaan met zijn eigen verlangen naar een broer en zijn ingewikkelde verhouding met zijn ouders tot dan toe de oorzaak zijn is van zijn onrustige en angstige gedrag. Overeem is een nieuwe Nederlandse schrijver om rekening mee te houden.