Ze betekent dan ook veel meer dan een zoveelste verovering. In Chrissie herkent Arthur de onvoorwaardelijke toewijding aan haar instrument en de hang naar een zuivere muzikale vertolking. Hij wil zich daarom opwerpen als een leermeester die haar zal klaarstomen voor de absolute wereldtop. Tegelijkertijd dwingt de affaire met Chrisse hem tot op een pijnlijke terugblik op zijn verleden, vooral op de competitie met zijn broer Alexander die twintig jaar geleden spoorloos verdween. In het spel van Chrissie ziet hij zijn broer terug, die destijds ook een groter talent was maar de sociale behendigheid en het theatrale miste om een grootheid te worden.

Geraffineerd bouwt Koch de spanning op aan de hand van vragen over Arthurs verleden. Geleidelijk ontvouwt ze de raadsels over de verdwijning van Alexander en de rol die Arthur daarin heeft gespeeld, met als intrigerende leidraad waarom hij na zijn afstuderen en het sublieme stuk Dode dagen nooit iets heeft gecomponeerd - iets wat Chrissie hem vraagt speciaal voor haar opnieuw te doen. In de subtiele ontrafeling van de plot betoont Koch zich een uiterst vaardig schrijfster. Meer dan dat weet ze overtuigen in de schets van een milieu dat evenzeer wordt gedreven door mateloze ambitie, rivaliteit en de zucht naar roem als wel de onvoorwaardelijke liefde voor de muziek - een tegenstelling die het verhaal op zich al een flinke spanning verleent. Daarbij komt dat Koch beschikt over een muzikale stijl - ook waar het gaat om de vaak verheven, moeilijk in taal om te zetten gevoelens die muziek teweegbrengt, weet zij de juiste snaar te raken. Juist dat maakt Streken tot een uitzonderlijk knap debuut.