Dit begin is razendsnel en overrompelend. Möring schrijft in een speels-ernstige stijl die een breed scala van emoties bespeelt: naast woede is er brutaliteit, wrange humor en de hunkering naar liefde. Dankzij een virtuoze taalbeheersing schetst Möring opkomst en beginnende ondergang van de winstmakende maar wanhopige Jakob Noach, trotse vader van drie dochters.

Als na Auschwitz de liefde is zoekgeraakt, is die dan nog wel ergens te vinden? Dit is een cruciale vraag in Dis, een tragische liefdesroman die zich afspeelt in juni 1980, aan de vooravond van een internationaal vermaarde motorrace (de TT van Assen). Als Jakob Noach de stervende vaderfiguur is die alleen nog liefde koestert voor zijn dochters, mag Markus Kolpa zich een zoekende zoon noemen. Kolpa, een vastgelopen schrijver, is teruggekeerd naar zijn jeugdstad Assen en probeert als woeste wandelende jood contact te krijgen met zijn jeugdliefde Chaja, Noachs jongste dochter. Het decor is de kermis van Assen, een doolhof met duistere attracties.

Maar de zoektocht naar liefde lijkt alleen slachtoffers op te leveren in de nachtelijke chaos vlak voor de motorraces: iedereen loopt elkaar mis in het grensgebied tussen dag en nacht, liefde en haat, vaders en zonen, hel en hemel, stad en land. Tegelijkertijd geeft Möring dankzij een uitgekiende afwisseling van vertelperspectieven en verrassend beeldmateriaal een indringend portret van een stad aan de rand van de hel: Assen als dramatisch centrum van de wereld, een stad vol woorden die gepast knipoogt naar Dante’s Dis én naar het Dublin van James Joyce.

De dood geeft Möring in Dis prachtig symbolisch weer in de gedaante van een marskramer. Heeft die zwervende dood het laatste woord in het stadslabyrint Dis ? Of kiert er door het zeildoek van Mörings enerverende literaire circus nog een straaltje hoop of licht? Het lijkt erop dat Marcus Kolpa, de zoekende zoon die even niet meer schrijft, weer een begin van liefde vindt.