Soek is van rijke komaf en dit speelt in de roman een grote rol: zowel de andere stafleden als de jongeren wantrouwen hem. Voortdurend moet hij zijn best doen hun vertrouwen te winnen. Van Beijnum is in de huid van Soek gekropen en vertelt in een droge en laconieke stijl diens belevenissen met de jongeren. Wanneer ze met vakantie in Bretagne kamperen, komt een van de jongeren om het leven. Wie is daarvoor verantwoordelijk? Dit boek ontleedt tot op het bod de rationalisaties die men hanteert om de eigen handen in onschuld te wassen.

Deze ambitieuze roman geeft een messcherp en overtuigend beeld van de sociale zorg voor jonge ontspoorde mensen. Van Beijnum is erin geslaagd een paar onsentimentele en daarom overtuigende portretten te geven van zowel jongeren als stafleden zonder dat hij afstand van ze neemt. Steeds sterker wordt duidelijk dat Van Beijnum niet alleen toevallig de sociale zorg tot onderwerp van zijn boek koos. Via de gang van zaken in en rondom het tehuis voor moeilijk opvoedbare jongeren biedt hij een nauwkeurige en interessante metafoor van algemene maatschappelijke verhoudingen die men vaak tevergeefs met een systeem van beloningen, straf en rituelen in stand probeert te houden. De held is emotioneel niet in staat aan deze wereld deel te nemen en deze roman geeft daarvan een schrijnend en intrigerend verslag.