Geert van der Kolk
De smokkelaar van de Exuma’s
Vlijmscherp koraal, dreigende stranden
‘De Mola mola is een solitaire, pelagische vis die drie meter lang en meer dan duizend kilo zwaar kan worden. Hij heeft geen staart en kan slecht zwemmen. Hij drijft mee in de grote oceaanstromingen en leeft van plankton en kwallen. Hij wordt in sommige streken de zonnevis genoemd, omdat hij vaak roerloos aan de oppervlakte ligt en zich koestert in de zon. Elders heet hij, vanwege zijn vorm, de maanvis.’ Naar deze merkwaardige vis is de boot van Gramm vernoemd, de zwijgzame, stugge hoofdpersoon van De smokkelaar van de Exuma’s. Gramm vaart rond in de archipel van de Bermuda’s, op zoek naar zijn ‘vriend’ Frank Blackwell die een jaar geleden is verdwenen met zijn boot de Galant Lady.
In de haven van Bemini neemt Gramm de elfjarige Rolle aan boord, als loods om hem langs de gevaarlijke zandplaten en koraalriffen te leiden. Bij het innemen van water op een onbewoond eiland wordt Gramm neergeschoten - vermoedelijk door Colombiaanse drugsmokkelaars. Dankzij Rolle weten ze het eiland Stanchion Cay te bereiken. Hier blijkt Blackwell zich schuil te houden, dit vanwege een moord die hij bij het vervoer van een smokkelvracht heeft gepleegd. Terug naar Florida varen, kan Blackwell niet, want daar wordt hij opgewacht door de reder die zijn boot terug wil. Het is ook in diens opdracht dat Gramm naar Blackwell op zoek is gegaan - in de hoop een deel van verzekeringsgeld op te strijken als hij kan bewijzen dat de Galant Lady is vergaan. Nu de kans daarop is verkeken, zet Gramm samen met Blackwell een smerig, maar lucratief zaakje op. Blackwell zal met zijn boot Haïtianen halen, Gramm zal ze vervolgens Florida binnen smokkelen. Maar het loopt anders. Blackwell ontpopt zich als een onbetrouwbare partner, en de deal mondt uit in een gewelddadige scène. Gramm en Rolle weten ternauwernood te ontkomen, maar enkel om in zware storm terecht te komen.
De gebeurtenissen bestempelen De smokkelaar van de Exuma’s tot een avonturenroman. En wat voor één: Van der Kolk vertelt zijn moderne zeeroversverhaal met de vaart en souplesse van Hemingway. Maar De smokkelaar van de Exuma’s is meer dan een spannend jongensboek. Vooral de evocaties van de zeiltocht onder strakblauwe, door passaatwinden schoongeveegde luchten, langs verlaten eilanden met ongerepte standen, weidse vergezichten en de veelkleurige zee maken het lezen van deze roman tot een ongekend genoegen. Van der Kolk, die zelf de Bermuda’s heeft bevaren, weet de in iedere lezer sluimerende avonturier tot leven te wekken.
