Donderdagmidag. Halfvier.
Over de complexe liefde van ouders voor kinderen
Schrijven lijkt voor Kristien Hemmerechts telkens een avontuurlijke onderneming. Haar romans lijken onder haar hand uit zichzelf te groeien, zonder strakke doelgerichtheid, en daardoor nemen ze de lezer elke keer op sleeptouw op een intrigerende psychische ontdekkingstocht. Een deel van haar grote succes dankt ze aan de grote herkenbaarheid van haar personages, ook in hun realistische en openhartige erotiek. Met regelmatige publicaties bouwt Kristien Hemmerechts gestaag een indrukwekkend literair oeuvre op met een aparte en verrassende kijk op menselijke emoties.
Haar jongste roman, Donderdagmiddag. Halfvier, draait om een banaal ongeval. Elke donderdag parkeert een typeleraar zijn bestelwagen op de speelplaats van een school en leest hij in de klas in afwachting van het begin van de les nog even de krant. Dan slaat het noodlot toe: een meisje van twaalf, Karen, is onder de wielen van de achteruitrijdende bestelwagen terechtgekomen. In de opeenvolgende verhalen van mensen die van ver of dichtbij in het leven van Karen een rol spelen, bouwt de vertelster een constellatie op, een web van onderlinge betrokkenheid waarin dit ongeval centraal komt te staan. Haar moeder overweegt haar te vertellen dat ze de vrucht is van een kunstmatige inseminatie, maar weet niet dat ze daarvan al op de hoogte is. Haar wankele onderwijzer kan het drama niet aan. Zijn vriend, de architect, heeft het meisje en haar vriendje Hassan eerder die middag nog uit zijn open auto gezet toen hij van de bakker kwam. Zijn tweede vrouw wil uit liefde voor hem haar sterilisatie ongedaan laten maken. De typeleraar wilde een afspraakje versieren met de uitbaatster van de frituur bij de school, maar is nog niet in het reine met zijn scheiding en de verwijdering van zijn zoon.
Ieder personage heeft een eigen verhaal en zoekt een emotioneel onderkomen in een relatie met anderen. Maar veiligheid en onaantastbaarheid voor het noodlot zijn nooit absoluut. En dus komen ze ook nooit onder onzekerheid en schuld uit, en worden diepe verlangens zelden naar wens ingevuld.
Mensenlevens zijn geïmproviseerde verhalen, lijkt Kristien Hemmerechts te zeggen, als steeds andere versies van een oerverhaal. Ter illustratie laat ze er enkele vertellen door Hassan, de zoon van de slotenmaker. Hij speelde een cruciale rol bij het ongeval, maar die raakt nooit helemaal bekend. De waarheid is te cru voor de emotioneel geladen werkelijkheid, de onschuld moet ongeschonden blijven. Als een moderne Sheherazade laat Hassan de werkelijkheid in zijn wijze verhalen weerspiegelen en geeft hij aan dat mensen voortleven in de verhalen die over hen verteld worden. Donderdagmiddag. Halfvier. is een indringende roman over de complexe liefde van ouders voor kinderen.
