In dit boek vertelt Ferron een diepgelaagd verhaal: het meisje Teuntje – aan de drugs, doelloos rondzwervend – wordt opgevangen door een oud-legionair. Hij laat haar afkicken en geeft haar de zorg voor een Marokkaans kindje. Maar als het jongetje in het intolerante Haarlem wordt vermoord, wordt dat háár aangerekend. In de cel pleegt ze zelfmoord, haar rechtskundig adviseur kan dat niet verhinderen. Uit schaamte verschuilt deze man zich in Gelderland – cynisch en brommend, waar de journalist die dit verhaal optekent hem vindt. Niet alleen de verloederde maatschappij en het bekrompen Haarlem krijgen ervan langs, ook de journalistiek wacht een flinke veeg uit de pan: die berust louter op ijdelheid en verzinsels. Ferron krast een weinig verheugend wereldbeeld neer, maar heeft dat meeslepend scherp gedaan.