Het boek bevat beschouwingen over Jean-Paul Sartre en Harry Mulisch. In twee korte autobiografische schetsen, die aan de beschouwingen voorafgaan, beschrijft Te Gussinklo hoezeer het werk van beide auteurs zijn leven heeft beïnvloed. Zijn kennismaking met de eerste boeken van Mulisch was aanleiding zelf te gaan schrijven. Zijn deze autobiografische stukken te kort om het boek als roman te kwalificeren, het zijn aanstekelijke inleidingen tot verbluffende verhandelingen over onder andere Wegen der vrijheid van Sartre en – van Mulisch – De diamant en Het stenen bruidsbed.

Te Gussinklo is zowel bewonderend als kritisch. Dit laatste vooral als het gaat om de politieke opvattingen van beide auteurs. De beschouwingen zijn veelzijdig, uitputtend en uitermate persoonlijk gekleurd. Wat Aangeraakt door de goden waarlijk bijzonder maakt, is de kolkende woordenstroom waarin Te Gussinklo de lezer meesleurt. Vooral de stijl maakt deze essays tot een literaire belevenis van de eerste orde. De herhalingen waarin hij af en toe vervalt doen daar niets aan af – ze maken veeleer deel uit van het interpretatieproces. Te Gussinklo doet in Aangeraakt door de goden niet onder voor de beste essays van Jeroen Brouwers.