Ter navolging ontleent zijn naam aan de Haagse begraafplaats waar Betje Wolff en Aagje Deken zijn begraven. In de roman doet de jonge neerlandicus Vincent Gorter onderzoek naar het leven van de twee ‘oude blagen’, zoals Busken Huet ze ooit noemde, en doet spectaculaire ontdekkingen. De twee patriottistische dames zouden zijn betrokken bij een Orangistisch complot én onder pseudoniem pornografische geschriften hebben gepubliceerd. Een clubje hooggeleerde academici – van wie ’t Hart de namen van echte letterkundigen gebruikt – zet grote vraagtekens bij Gorters onderzoek en probeert hem vervolgens in de wielen te rijden.

In voorgaand werk waren de personages van Kees ’t Hart allen adolescenten, behept met een lichtelijk overspannen verbeelding. Aan dat laatste verandert gelukkig niets nu de auteur in De krokodil van Manhattan voor het eerst zichzelf als ik-figuur opvoert. Geen twintiger dus, maar aan verwarring en hilariteit geen gebrek.

‘Teatro Olimpico was a dream, a dream that had to come true. I hope you under­stand.’ Here the dramatist at the centre of Kees ’t Hart’s tenth novel shares his tale of woe with a potential backer. His dream of staging a ground-breaking production at Italy’s most celebrated theatre lies in tatters.