Pelican Bay is een breed opgezette historische roman over het Nederlandse kolonialisme, toegespitst op de slavernij in West-Indië. Het is een pijnlijke episode uit onze geschiedenis, pijnlijker temeer omdat zij veelal is verdrongen en nog steeds voortwoekert, in allerlei vormen van modern kolonialisme. Noordervliet verweeft in haar roman op indringende wijze heden en verleden. De hoofdpersoon Ada van de Wetering verblijft in de Cariben. Zij is op zoek naar haar geadopteerde broer Antonio, die op zijn achttiende weer terugkeerde naar zijn geboorteland. Zijn adoptie kwam vooral voort uit schuldgevoel. In Nederland voelde hij zich een kermisattractie, die op school alleen spreekbeurten mocht houden over slavernij.

Daarnaast zoekt Ada naar de sporen van haar betovergrootoom, Jacob Rivers, die op het eiland een plantage bezat. Veel weet ze niet van hem, behalve dat zijn zwangere vrouw werd vermoord en dat voor die daad een onschuldige slaaf werd opgehangen. In intermitterende hoofdstukken raken beide familiegeschiedenissen steeds nauwer met elkaar verknoopt. De vrouw van Rivers is waarschijnlijk zwanger van de opgehangen slaaf. Mogelijk is zij daarom vermoord door haar man, voor wie dit een onverdraaglijke schande was. Deze geschiedenis spiegelt zich tot op zekere hoogte in Ada’s affaire met een donkere minnaar. In de plot vloeit geen bloed, meer nog: Ada weet zich met de geschiedenis te verzoenen. Noordervliet toont in Pelican Bay alle ambivalenties die aan ons koloniale verleden kleven, de schande en schaamte, de woede en pijn, het geweld, het racisme. Met deze roman richt zij een veel beter monument op voor de slavernij dan vorig jaar in Amsterdam werd onthuld.